17 juli – 23 juli 2017

Shame on me!!!! Ik ben helemaal vergeten in mijn verslag van de Atlantische oversteek te vermelden dat wij op 15 juli midden op de Atlantische oceaan ons 40-jarige huwelijk gevierd hebben. Kosten nog moeite hebben wij bespaard. Iedereen is uitgenodigd voor een feestelijk diner dansant, maar nada, noppes, rien, nichts. Niemand is gekomen.  De hele dag hebben wij in opperste opwinding naar de horizon zitten turen. Maar helaas. In grote treurnis hebben wij deze dag maar met ons beidjes gevierd en al onze overtollige etenswaren gedeeld met onze buren de vissen. De fles wijn vernoemd naar onze boot Kairos hebben wij maar samen op gezopen. (Was wel errug lekker. Dank Jan & Ria) Ons bed hebben wij gedeeld met onze kater.

Maar goed. Nu Flores. Het bijna meest westelijke eilandje van Europa onder bewind van Portugal. Een pracht eiland. Vulkanisch met kratermeren omzoomd met heel veel planten en bloemen. Over het hele eiland is het één en al een bloemenzee met vooral blauwe hortensia’s.

Veel watervallen, de branding, de vogels, de stilte. Fantastisch!

Men beweert, dat Flores één van de mooiste eilanden ter wereld is. Dat zegt uiteraard elke eilandbewoner van zijn eigen eiland, maar Flores is zeker een zeer goede kanshebber.

De sfeer is gemoedelijk. Tijd speelt geen rol. Een kopje uitstekende koffie kost € 1,-. Een biertje ook. In New York kost dat algauw U$ 7,- voor een bruin kopje afwaswater dat zij koffie noemen. Iedereen is vriendelijk en behulpzaam.

Het haventje is klein en kost ongeveer € 19,- p/nacht. Je ligt dan wel hotsenklotsend aan de steiger, maar het kost altijd nog veel minder dan de U$ 150,-p/nacht in New York aan een halfvergane brakke steiger met een 100% kans op schade waar je ook ligt te hotsenklotsen.

Het is goed toeven hier in dit Flores. Wij hebben samen met de opvarenden van de Schorpioen een autootje kunnen lenen. Een groene dot op de weg. Heel klein met een ieniemienie klein motortje, dat ons amechtig en borrelend de steile wegen op zeult.

Dapper ding! Zijn trots op je!!

Maar aan al het leuks komt een einde. Ook hier. Met een zekere weemoed, maar ook met hernieuwd enthousiasme steken wij over naar het volgende eiland en wel Faial met als hoofdplaats Horta. De “place to be” in de zeilerswereld.