28 juni t/m 16 juli 2017
We besluiten toch nog een dagje langer te blijven. Weliswaar niet in NY zelf maar ongeveer 20Nm verder bij Sandy Hook. We moeten daar eerst nog een druppel diesel bijtanken en onze watervoorraad aanvullen.
Het plaatsje daar doet dorps aan. Het zou zo maar een NL dorpje kunnen zijn. Kleine winkeltjes, een bakker, een hardware store. Eén en al gemoedelijkheid.
Wij liggen vlakbij de marina bij Atlantic Highlands voor anker. Ons bent zunig en gaan dus niet in de veel te dure marina. Gelukkig kunnen wij een liftje krijgen in de dinghy van de Schorpioen en zo maken wij er een aangename ontspannen dagje van.
Uiteindelijk vertrekken wij de 30st juni om een uur of 11.00 uur naar de Azoren.
Een afstand van ongeveer 2.150Nm. Een knappe afstand en ongeveer gelijk aan de afstand van de Kaapverdische eilanden naar St. Maarten. Alleen nu niet met een NO-passaat achter de kont, maar variabel weer.
En ja, hoe gaat dan zo’n oversteek.
Al met al hebben wij 16 dagen over deze oversteek gedaan en met alle denkbare variabelen.
Enkele dagen zonder een spatje wind, waarbij wij langzaam pruttelend op de motor toch probeerden wat mijltjes af te leggen en andere dagen waarbij wij met 25 – 35 knpn. wind onze mijltjes afraffelden. De kortste afstand die wij in een etmaal afgelegd hebben is 54Nm en de langste afstand 184Nm. Maar meestal konden wij toch wel zo rond de 150 – 170 Nm per etmaal afleggen. Niet gek voor zo’n plastic bak met een stok in de lucht en wat textiel daaraan bevestigd. Het was wel kicken.
En wat kom je zoal tegen.
Wel…. natuurlijk de dolfijnen in alle soorten en maten. Meestal ongelooflijk nieuwsgierig en speels. Soms op jacht naar een gezouten haring, waarbij zij volgens protocol hoog uit het water springen om zo een maaltje panklaar bij elkaar te graaien.
Kleine vogeltjes. Vliegende vissen, die zo stom zijn om te denken dat het dek een goede rustplaats is. Het is dan overigens wel hun laatste rustplaats.
Zware onweersbuien met golfverpletterende uit de hemel vallende bakken met water. Veel zon natuurlijk en de niet te missen E-reader.
Veel afwisseling dus. Soms buitengewoon saai, soms buitengewoon enerverend en soms buitengewoon frustrerend bij windstilte.
Tijdens één van deze windstille dagen liepen wij ongeveer 1 knp. met constant klapperende zeilen. Op gegeven moment waren wij het zo zat, dat wij de zeilen in opperste wanhoop binnengehaald hebben.
Tot onze stomme verbazing liepen wij plots 2 knpn. Daar waren wij best wel blij mee, maar wij kregen tegelijkertijd de indruk dat onze plotter onze heading niet meer goed aangaf. Nou ja, wat doe je dan. Simpel….een reset door de stroom van je navigatie apparatuur af te sluiten en door de boel daarna weer aan te zetten. Resultaat? Geen. Alles bleef zoals het was. Geen verandering/verbetering. Toen de boel nogmaals maar een keer ge-reset. Resultaat? Wederom niets. Gelukkig hebben wij als extraatje de navionics app op onze IPad zodat wij ook hier onze positie, koers en snelheid kunnen aflezen en wat bleek? Onze snelheid was inderdaad 2 knpn. maar dan wel achteruitvarend.
Onze generator doet het helaas al langere tijd niet en onze stroom moeten wij opwekken door zo nu en dan onze hoofdmotor aan te zetten. Maar als die hoofdmotor het niet doet heb je wel even een probleempje. Niet alleen doet de koelkast het niet en werkt je scheerapparaat niet, maar ook al je navigatieapparatuur blijft blanco. En dat is wat minder.
Na 1,5 jaar beginnen mijn beide linkerhanden een afwijking naar rechts te vertonen en ben ik nu in staat om ook bij slecht weer de impeller (koelwaterpomp) te verwisselen.
Deze was n.l. de oorzaak van het probleem. Deze impellers hebben de vervelende eigenschap, dat zij altijd op de meest ontoegankelijke plaats in een veel te warme (motor)ruimte bevinden. Drijfnat van inspanning en de hitte heb ik toch de klus weten te klaren. Ben daar echt wel een beetje trots op. (Shipshape: als je nog een overjarige monteur nodig hebt……..here I come!)
Na 16 dagen en opvarend met de Schorpioen komen wij aan op Flores. Het meest westelijke eiland op de Azoren.
Een prachtig eiland, maar daarover volgt meer.
Eerst maar eens lekker douchen.
Hallo Carla en Henk, weer met heel veel plezier en een grote grijns jullie verhaal gelezen. Petje af hoor voor deze onderneming, maar wat een “Rijke” ervaringen. Ik hoop dat jullie tijdens een volgende Najad Club jaarvergadering verslag met plaatjes komen doen. Hartelijke groeten, Monique en Rob, Najad 331-45, “De Vorstin”
LikeLike
Fantastische Ervaringen . Leuk om te lezen ! Groetjes van Jos en Karina
LikeLike