8 maart 2019 – 14 april 2019

 

Ons vertrek uit Suriname is heftig. Harde tegenwind, korte golfslag en vooral veel blubber, die Kairos al snel veranderde in een modder praam.

Pas toen wij weer de onze vertrouwde omgeving bereikten (de Atlantische oceaan) werd het weer wat rustiger met lange golfbewegingen, halve wind en de stroom mee. En wat voor een stroom! De 500Nm. naar Tobago hebben wij in een 56 uur afgelegd en daarmee ons 24 uur record van186 Nm verpulverend met 233 Nm. Ongekend en heerlijk.

En tja Tobago. Wij zijn daar voor anker gegaan in een mooie baai bij Charlotteville.

Best wel een mooi eiland, maar zeker niet het mooiste eiland. Afrikaanse invloeden zijn goed merkbaar. Rommelig, soms vies, slecht georganiseerd en als blanke ben je een gewild jachttrofee. Wit is rijk, zwart is arm en dat laatste wordt vooral door henzelf gekoesterd.

Wij zijn met de bus van Charlotteville naar Scarborough gereden. Volgens de dienstregeling rijdt er één bus per uur. De bus heen kwam drie kwartier later. De bus terug 2,5 uur.

Wij waren “gelukkig” niet de enigen en het is wonderbaarlijk dat iedereen zonder morren rustig in een bloedheet bushokje 2,5 uur zit te verdampen. Voordeel is wel dat je geen hoge toiletnood krijgt. Na een uurtje ben je al dermate uitgedroogd, dat met de beste wil van de wereld geen druppel meer uit je te persen valt. Maar dat terzijde.

Tobago was best aardig, maar het was ook weer best aardig om verder te trekken naar Prickley bay op Grenada.

Wij zijn daar “verwelkomt” door een paar chagrijnige Customs & Immigration officers, die geen enkele belangstelling voor je hebben en alleen maar naar filmpjes op hun smartphone zitten te loeren. Vervelende types. Je hebt er maar mee te dealen.

Van

Prickley bay naar Saint George Harbour. Best oké daar. Met onze vrienden Ate en Gees van de Walkabout (ook een Najad trouwens, maar dan een maatje groter) een rondritje gedaan om een indruk van Grenada te krijgen. Het is een mooi eiland met kleurrijke huizen, een rumfactory, plantages en een vriendelijke bevolking met wie je gauw aan de praat komt.

Wiet lijkt vrij verkrijgbaar en daar word je zo nu en dan op vriendelijke wijze aan herinnert,

Best tof dus.

The Grenadines zijn onwaarschijnlijk mooi met zijn Tobaco Cays.

Hagelwitte stranden, koraal, palmbomen, zwemmen tussen de turtles en roggen en andere exotische vissen, Lobster eten op het strand. Ware paradijsjes en pareltjes waar je heel zuinig op moet zijn. Om dit soort Marine Nature parks te bezoeken heb je wel een permit nodig en dat kost ook wel wat. Niet erg natuurlijk, maar dan verwacht je niet dat tegen de avond partyboten met ongelooflijk harde hiphop herrie voorbij komen varen. Maar niettemin….fantastisch om te zien dat de werkelijkheid heel wat mooier is dan al die gefotoshopte foldertjes.

Next stop: Bequia

Slapeloze nachten krijg je ervan. Als je het anker het niet houdt. 5 x midden in de nacht moesten wij ons nest uit omdat wij op drift waren. De bodem is een mix van koraal en zand en heeft daardoor te weinig body om je om de plaats te houden. Vandaar.

De volgende ochtend hebben wij maar gekozen voor een mooring. Bequia is best aardig als eilandje, maar al die eilandjes beginnen toch wel erg op elkaar te lijken. Dezelfde stalletjes waar dezelfde soort snuisterijen verkocht worden, dezelfde soort winkeltjes en zelfde type mensen. Overwegend zwart, waarbij de vriendelijkheid per eiland nog wel verschilt.

Saint Vincent hebben wij overgeslagen.

2 Nm. uit de kust!!!! werden wij door een paar redelijke opdringerige boatboys in een klein bootje benaderd om hen te volgen voor een ankerplaats of om vis of iets anders te kopen. Saint Vincent heeft een redelijk slecht imago wat betreft deze jongens en onze reactie was nogal simpel. Gas erop en met 8 knpn snelheid waren wij ze gelukkig al gauw kwijt.

Meteen ook reden om maar meteen door te varen naar Saint Lucia. Ook Saint Lucia staat niet al te best bekend. Op Saint Lucia zijn wij aangespoeld bij Soufrère. Beetje ZW van het eiland. Stelletje oplichters daar. € 140,- betaalt voor Immigration en Customs. Wel vriendelijke luitjes, maar toch…….. Voor zo’n bedrag mag je ook wel  vriendelijk zijn. 99,9% van de boatpeoples zijn blank en dat zal wel de reden zijn voor dit soort tarieven.

Verder is dit plaatsje vies, stinkt en de moeite waard om weer snel achter je te laten. Je mag daar niet ankeren en je bent verplicht een mooring te nemen a raison van € 20,- per dag. Reden: Natuurpark en men wil niet dat je de marine flora vernield.

Best een goed argument natuurlijk. Helaas is de werkelijkheid iets anders. Als je ziet wat daar door de plaatselijke bevolking in het water geflikkerd wordt en dan kan de conclusie alleen maar zijn dat je als boater flink uitgekleed wordt.

Op naar Martinique

Het contrast kan haast niet groter zijn. Martinique een frans eiland met vrijwel alleen blanken. Aan alles wat je ziet doet aan Frankrijk denken.  (heerlijk weer eens een echt stokbroodje en croissantje) Brede wegen, supermarche’s, grote superstores en op watersportgebied is alle denkbare expertise en onderdelen verkrijgbaar en dat tegen redelijke prijzen. Alles goed georganiseerd en zeer efficiënt.

Als je in Caribisch gebied een probleem hebt met je schip dan is dit “the place to be”. De aanloop naar het ankergebied is nog wel even een dingetje. Veel ondieptes, maar ook prachtige stranden met zeer luxe strandtentjes. De ankerplaats bij Le Marin ligt vol met honderden zeiljachten waar iets mee is. We hebben met verbazing gekeken hoe alles in zijn werk ging. Tuigerij, zeilmakerij, scheepselectronica, spuiterij, metaalbewerking, generatoren…..je kan niet zo gek bedenken of het is er.

Wij hadden (wederom) een generator probleem en problemen met onze accu’s.

De engineer van Caraibe-marine had het euvel van de generator in een mum van tijd getraceerd (Een Belg, ah-wel een hele goede) en sindsdien loopt de generator als de gesmeerde bliksem. Fluitend doet hij zijn werk en propt de accu’s vol zoals het hoort.

De accu’s bleken helaas “end of life” te zijn en wij hebben ze tegen een zeer vriendelijke prijs kunnen vervangen door AGM accu’s. Van Vetus!!! Jawel van Vetus. Ook hier vind je NL artikelen. Niet alleen Vetus, maar ook Victron, Mastervolt, Varta etc. etc. Overal waar je komt vind je wel ergens NL-producten. In de Carefour vind je producten vaak 2-talig beschreven. In het Frans EN Nederlands. Nederland doet het zo gek nog niet.

In Martinique hebben we een otootje gehuurd. Tis een mooi eiland. In het noorden grote bossen, riviertjes en langs de zee mooie stranden. De moeite waard om te bekijken.