20 maart – 29 maart 2017

Jacksonville is een moderne stad. De afstanden zijn groot zoals overal in de US. Maar hier lijkt het nog groter te zijn dan groot. Je loopt niet even een winkeltje binnen om brood of andere dagelijkse benodigdheden te kopen. Je kan hier wel gebruik maken van een onbemand treintje, die je van de ene kant van Jacksonville naar de andere kant brengt, zodat je dan toch naar de AH’s van Jacksonville kan.

Verder mist deze stad wat. In eerste instantie wist ik niet wat. Het niet “thuisgevoel”. De ziel ontbreekt die je wel terugvindt op het oude Europese continent. Het doorleefde. De mens misschien wel. Jacksonville is een werkstad. Zakelijk, onpersoonlijk, efficiënt enzo, maar niet het “leven”.

Terugkijkend naar de afgelopen periode in Florida ervaren wij deze indruk bijna overal. Fantastisch mooi allemaal, groot, rijk, goed onderhouden, maar ook erg leeg. Letterlijk. Ik stel mij vaak de vraag of ik in dit deel van de US zou willen wonen. Het antwoord is helaas NEE. Ondanks de mooie omgeving, de rijkdom etc.

Na Jacksonville zijn wij het eerste stukje via de ICW van Georgia in gevaren in de richting van Savannah en Charleston. De mooie villa’s langs de kant worden afgewisseld door de vele scheepswrakken en verlaten bootjes, die zielig als met een strop om de nek aan hun anker hangen.

Wij besluiten om na de zoveelste keer in de prut vastgelopen te zijn de ICW maar te laten voor wat het is. Georgia slaan wij over en nemen de shortcut via de Atlantische oceaan naar Charleston. Op de kaart staat aangegeven dat je je bij deze oversteek moet melden bij de autoriteiten i.v.m. de kans dat je een ongewilde ontmoeting hebt met een walvis.

Als rechtgeaarde Hollanders doen wij dat uiteraard niet. Toch met de nodige spanning gaan wij de nacht in, maar gedurende de 30-urige oversteek hebben wij geen walvis, dolfijn of enig ander levend wezen ontmoet.  Dit in tegenstelling tot de inlets van de ICW, waar het werkelijk wemelt van de dolfijnen. Maar nu……….niets, helemaal niets.

In Charleston laten wij onze 2 herrieschoppers in het motorruim onderhouden bij Charleston City Boatyard aan de Wando Creek. Ongeveer 20 Nm van de inlet van Charleston, maar met de stroom mee (2 – 3 Knp) ben je snel op de plaats waar je zijn wilt.

Zowel de generator als de Yanmar hebben heel wat uren achter de kiezen en behoeven nodig wat aandacht.

Eén ding moet ik de US-ers nageven. Zij zijn absoluut professioneel en efficiënt. Het kost ook wel wat, maar de kwaliteit van werken is prima.

Wij blijven in totaal zo’n 1,5 week in Charleston. Deels voor het motoronderhoud en allerhande andere klusjes, deels omdat, van horen zeggen, Charleston een mooie stad is en ,misschien nog wel de belangrijkste reden, omdat onze dochter Agnes een weekje meelift. Wij kijken er erg naar uit om onze big-smile daughter in onze armen te sluiten.

Wordt vervolgd.