12 januari – 22 januari 2017

Tja…………..de  BVI’s.

Mooier dan de folders. Altijd gedacht dat de plaatjes in de folder knap fotoshopwerk zijn. Maar hier kunnen de fotoshoppers niet tegenop.

Een verzameling eilandjes alsof zij zo de Atlantische oceaan ingesprenkeld zijn. De afstand tussen de eilandjes is kort. Een uurtje varen en je bent weer in een andere prachtige baai met mooie zandstranden, uitstekende ankerplaatsen, mooie snorkel en duikmogelijkheden, aquariumvissen en rust. Geen disco’s, waterscooters, windsurfers en herrieschoppers. Wel heel veel natuur en rustgenieters op vooral multihullers en zo nu en dan een monohuller zoals wij. Het aantal Nederlandse zeilers is gering. Wel zijn wij de klipper Stad Amsterdam tegengekomen, de Eldorado en nog wat Nederlands losdrijvend spul.

Maar dan wel heel beperkt. De meerderheid bestaat uit Amerikanen en Canadezen, die het etablissement van Trump ontvluchten en hier op de BVI’s wat ontspanning zoeken. Met de locals (Zwart/Wit en alles wat daartussen zit) is de sfeer uitermate relaxed en vriendelijk. Alleen die overheidsdienaren, die moeten haast wel geselecteerd zijn op stupiditeit, traagheid van begrip, ongeïnteresseerdheid en onbeschoftheid. Het vraagt uitermate veel geduld, communicatieve vaardigheden en een olifantenhuid om iets aan hun verstand te brengen. Een beetje flexibiliteit is hen onbekend. Hoe leg je nu uit dat 17.45 uur kwart voor zes ’s-Middags is en niet 7.45 PM dus kwart voor acht in de avond is. Je zou maar zo je vlucht missen.

14 januari komen onze vrienden Janita en Jan Paul over uit NL voor een weekje meegenieten.

Een super weekje. Niets moet, alles mag, lekker snorkelen, eten, zeilen, motoren, ankeren, vissen en zee-egels aaien. Dit laatste niet zonder gevolgen. Onze JP heeft daarna nog enkele dagen kunnen “genieten” van de prikkels van deze stekelige vrienden.

En……… ja hoor……….daar is t’ie dan. Eindelijk een vis gevangen. En wat voor één. Een Mahi Mahi.

Bijna een meter lang en 10 kilo schoon aan de haak, schat ik zo in. Die JP is mij de visser wel. Met blote handen (incl. stekels in de hand van de zee-egel) heeft hij hem naar binnen gehesen.  En Carla (erkend en gecertificeerd!) vissenmoller heeft dit zeemonster BBQ-klaar gemaakt. Verser kan het niet. Wij hebben heerlijk gegeten.

Helaas……………aan alles komt een eind. Het was heerlijk, heerlijk, heerlijk. Dank voor alles wat jullie aan vriendschap meegenomen hebben. Jammer dat zo’n weekje als een vallende meteoor voorbij schicht ons met leegte achterlatend.

Maar ja, that’s life. Het lijkt wel of het leven bestaat uit afscheid nemen.

22 januari 2017

Het vertrek van Janita en JP richting Nederland.

Moeilijk momentje en een beetje verdrietig en in ons zelf gekeerd gaan wij weer retour naar ons Kairosje. De boel een beetje schoonmaken en ons opmaken voor de komende dagen/weken/maanden. Wij hebben geen idee, wat, wanneer wij iets gaan doen.

Wij zien het wel.

Morgen is er weer een nieuwe dag en besluiten vandaag vandaag maar te laten en morgen er maar eens over na te gaan denken. Wij hebben nu even geen zin.