19 december – 23 december 2016    

Wij zijn nog steeds in St. Maarten.

Noodgedwongen.

De buitenboordmotor is in de reparatie en wacht op onderdelen. De generator doet ook niet wat hij moet doen. Wat er aan de hand is mag Joost weten, maar Joost weet het ook niet. Balen. Niet alleen omdat wij geen stroom kunnen opwekken, maar ook omdat wij nu geen water kunnen maken. Om onduidelijke redenen leveren de accu’s geen stroom meer om de startmotor van de generator aan te laten slaan, terwijl de accu’s voldoende stroom in huis hebben. En experts in deze hoogseizoen periode zijn niet te vinden. Ik hoop dat wij begin januari een expert zover kunnen krijgen om voor ons het probleem op te lossen.

In de tussentijd besteden wij onze tijd grotendeels met luieren. En daar wordt je erg moe en chagrijnig van. Wij besteden onze dag aan uitslapen, klusjes doen, beetje lopen, beetje eten, beetje drinken, beetje boodschappen doen, beetje ……….beetje……….

Eigenlijk zouden wij nu wel een beetje weg willen.

Oké het eiland is mooi. Mooie anker en snorkel spots, aardige mensen, een eiland met een gespleten persoonlijkheid, contrasten. Best fascinerend. Maar er is meer in de wereld dan een eilandje van 7 bij 8 vierkante Nm. Met een veel te klein vliegveldje om die grote blauwe vogels te landen en op te laten stijgen.

Het nieuws in de wereld volgen wij allang niet meer. Dat geeft rust. Veel rust, maar ik mis mijn eigen ergernissen. Er is niet zoveel meer om tegen aan te schoppen en het beter te weten.

Je komt wel steeds meer in een sfeer van het zien van nieuwe dingen, vormen, manieren van leven, andere manier van perspectieven, ego’s en de volstrekte zinloosheid om bepaalde zaken in stand te houden zoals het elke keer weer inchecken en uitchecken op de buureilanden. Hoe vaak ik nu al te horen heb gekregen van “this is the (island) law” zonder dat iemand maar enigszins kan uitleggen waarom dat zo is, is ronduit verontrustend. Je zou toch van vooral de jongere generatie verwachten, dat zij wat kritischer in de wereld staan. Een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid zou verfrissend zijn. Helaas is het in Nederland niet anders. De jaren 60 hebben wij lang achter ons gelaten, maar het zou zó goed zijn als daar in deze tijd maar een beetje van terug zou komen.