24 december – 31 december 2016

Ons gedwongen verblijf hier in St. Maarten leidt ertoe, dat wij elke dag wel wat klusjes oppakken.

Op sommige plekken is het isolatiemateriaal in de machinekamer vergaan. Deze hebben wij nu vervangen.

1-pit van ons gasfornuis doet het nog steeds niet ondanks dat wij een nieuwe thermokoppeling geplaatst hebben. We worden wel steeds creatiever in het oplossen van problemen. Een klein houtenplankje tussen de knop en het fornuis voldoet goed en daarmee hebben wij dit probleem ook uit de wereld geholpen.

De generator doet het gelukkig weer. Het bleek een loszittende 30A zekering te zijn. Maar voor je daarachter bent!!! En voor je dat weer operationeel hebt. Liters zweet passeren de gangboorden voordat je het weer voor elkaar hebt.

En nu is het wachten op de buitenboordmotor. Op 30 december hebben wij hem kunnen ophalen. Kapotte onderdelen zijn vervangen en de hele boel is geserviced. Een rib uit ons lijf heeft het ons gekost, maar zonder BB-motor raak je hier toch wel erg geïsoleerd van je omgeving.

Binnenkort willen wij weer verder trekken naar de British Virgin Islands (BVI’s).  St. Maarten begint een beetje té vertrouwd te worden en de plaatselijke watersportwinkel begint een beetje moe te worden van onze dagelijkse bezoekjes met onze vraag naar artikelen, die zij net niet in huis hebben.

Wel begint St. Maarten met ons langdurige verblijf hier steeds vertrouwder te worden. Wij gaan bijna dagelijks naar the Dutch site van St. Maarten. De bedrijvigheid is daar wat groter en je kan daar meer specifieke watersportartikelen kopen. Weliswaar minstens 3 x zo duur als in NL, maar als je iets dringend nodig hebt, dan doe je dat.

Wij nemen altijd de bus en dat is absoluut top. Daar kan NL nog heel veel van leren. Alle busjes worden gerund door zelfstandige ondernemers. Een dienstregeling is er niet. Ook geen managers, dienstroosters, secretaresses, dure gebouwen en nog duurdere managers. Bushaltes zijn er, maar je hoeft maar je hand op te steken of er wordt voor je gestopt. Als je ergens wil stoppen, dan is de kreet “stop please” voldoende om uit te stappen. De chauffeurs zijn hoffelijk. De prijzen zijn door de overheid gemaximeerd en voor een habbekrats kom je van het Franse deel naar het NL-deel en omgekeerd. Langer dan 2 minuten wachten hebben wij nog niet meegemaakt. De flexibiliteit van de bus ondernemers is hier groot. Laatst stapten 2 BIG mama’s in de bus en noodgedwongen moesten zij samen naast elkaar op de bank zitten. Zo op het eerste zicht een absoluut onmogelijke opgave. Maar…….het metalen frame van de bank bleek plotsklaps behoorlijk flexibel te zijn. Zo ook de bus zelf. De dames ploften tegelijkertijd op de bank en de bank plus bus bleek ineens minsten een halve meter in de breedte uitschuifbaar te zijn. Doe dat maar eens na in NL. Absoluut top. Weg met de Arriva’s en andere cliënt onvriendelijke vervoersinstituten, die je constant lastigvallen met klant tevredenheidonderzoeken, die er in ieder geval niet leiden tot een betere dienstverlening.

St. Maarten fascineert!