Dinsdag 8 november 2016

Vandaag is het een frisse dag. Bewolkt en een klein spatje regen. De temperatuur ligt zo rond de 20 Graden en voelt koud aan.

In de haven van Mindelo heerst een gespannen sfeer. De deelnemers van de rally “Kaapverden – Barbados” lopen gehaast over de steigers met gespannen gezichten. Winkelwagentjes gevuld met vooral veel water worden over de steigers gesleurd. De relingen hangen vol met te drogen wasgoed. Werklieden verrichten allerhanden reparaties. Anderen hangen in de top van de masten om nog dingetjes te doen in de mast. De spanningen lopen op en je vraagt je af waar de lol nu eigenlijk zit. Zeilen heeft toch iets met ontspanning te maken? Nou die ontspanning is ver te zoeken.

Morgen vertrekt het “zooitje”.

De haven zal leeg zijn in afwachting van het volgende stelletje ongeregeld. In dit geval De ARC.

77 schepen in totaal. 62 “normale” zeiljachten en de rest de tupperware kastelen. De verwachting is dat de eerste schepen het komend weekend binnenlopen. Wij zijn dan al vertrokken. Wij vertrekken aanstaande donderdag de 10^e november. Precies tussen 2 rally’s. Op 13 november vertrekt een groot contingent ARC-ers vanuit Las Palmas Tenerife naar St. Lucia (Carib).

Ik hoop dat wij net tussen al dat rally gedoe kunnen blijven. Een grote groep voor ons en een grotere groep achter ons. Het wordt druk daar op de Atlantic. Daar gaat onze 3 weken ongestoord uitslapen.

Wij zijn ons ondertussen ook aan het voorbereiden.

Vooral nadenken over wat je nu wel en niet meeneemt. Wat is de komende 3 weken houdbaar en wat niet. Motor oké? Watermaker? Generator? Verstaging? Verzekering? Administratie op orde? Inklaring/uitklaring? Proviandering? Het lijkt een lange lijst van door te nemen zaken, maar het valt eigenlijk ook wel mee. Niets nieuws onder de zon en langzamerhand wordt het een routine. Net zoals de dagelijkse dingen van de dag (opstaan, douchen, tandenpoetsen etc. etc.). Je wordt daarin steeds makkelijker.

Morgen gaan we de Barbados gangers uitzwaaien, maar eerst een heerlijke tonijn verorberen, die wij langs de kant van de weg voor weinig geld hebben kunnen vangen.

Het vissen zelf lukt helaas nog steeds niet. Maar misschien onderweg na morgen. Wij  blijven hopen!