Zaterdag 29 oktober t/m zaterdag 5 november 2016

Ruim 800 Nm te overbruggen. Bij vertrek uit La Gomera weten wij nog niet precies waar wij op de Kaapverdische eilanden zullen landen. Wordt het het eiland Sal met als hoofdplaats Palmeira of wordt het Sao Vincente met als belangrijkste plaats Mindelo.

We laten ons een beetje leiden door de wind. En die is er niet of nauwelijks. Wij hebben constant onze genaker op en met zijn 130 vierkante mtr. zeil weten wij er toch nog 3 – 4 knopen snelheid uit te persen. De hele rit duurt ongeveer 7 dagen.

En wat maak je dan zoal mee in deze 7 dagen.

Nou daar kan je kort of lang over zijn. Bosjes dolfijnen, die ons begeleiden naar de Kaapverden.

Spelend en dartelend voor de boeg en zo nu en dan uit het water springend. Zo zijn ze er en zo zijn ze weer verdwenen. Eén en al energie en vrolijkheid. Ondanks de verwondingen, die zij hebben opgelopen door waarschijnlijk visnetten.

Vliegende vissen, die van golftop naar golftop vliegen en soms het dek van Kairos als landingsbaan gebruiken met dodelijke afloop. Pilot’s error heet dat geloof ik.

Lekker douchen op het achterdek.

Lezen en lezen.

We hebben Kairos op de windvaan staan en hij zoekt zo zijn eigen weg wel.

Schepen?? Geen één gezien. Jawel op AIS zo’n 50 Nm van ons vandaan. Niets om je druk over te maken.

Wachtlopen? Waarom eigenlijk. We hebben een AIS die ons waarschuwt als een ander schip in de buurt komt. Desalniettemin kijken wij met regelmaat of er “iets” in de buurt komt. Nada, rien, pas du tout, nothing, nichts, nix, njet.

Stellen wij een wachtschema op? Nee….wie moe is gaat slapen en wie minder moe is let op. Slapen kan je ook overdag. Tijd zat.

En verder…………….het besef van tijd raak je volledig kwijt. Het maakt niet meer uit of je nu 7 dagen vaart of meer.

De wereld om je heen verdwijnt?

Nee, nee en nog eens nee. Overweldigend is de sterrenhemel. De halve maan die vlak boven de horizon verschijnt en waarbij de aarde zijn schaduw als een vingerafdruk op de maan drukt. De imponerende massa’s water, die als puisten met brekers op de top opkomen en weer verdwijnen.

Kairos beweegt mee en zoekt zijn weg. Fijn zo’n schip, waar je weinig omkijken naar hebt. Hij doet wat hij moet doen.

Op 5 november in de middag zien wij de contouren van Sao Vincente. Vulkanisch, maar wel redelijk groen met mooie witte zandstranden.

Mindelo ligt goed beschut en wij besluiten de 1^e nacht bij de haven voor anker te gaan. Beetje uitrusten en dan zien wij wel weer.

Zondag 6 november 2016

Wij gaan in de middag de haven in na eerst diesel bijgetankt te hebben (€ 0,63 p/ltr!!Kom daar in NL maar eens aan.)

Mindelo lijkt uitgestorven.

Wat hangjongeren. Jawel ook hier en verder is er weinig te beleven. Wij gebruiken deze dag om Kairos weer wat op orde te brengen. Het is tenslotte de dag des Heren.

En verder doen wij niet zoveel. Er is hier wel een groot contingent schepen, die deelnemen aan de rally Kaapverdische eilanden naar Barbados. Voornamelijk Fransen en Engelsen met zo hier en daar een loslopende Duitser. De sfeer is oké en het is altijd weer aardig om zo hier en daar een praatje te maken. Wel valt op, dat zo’n groep redelijk gesloten is. Ze praten wel, maar dan voornamelijk met elkaar binnen de groep en niet met enge outsiders zoals wij. Grappig!

Het aantal catamarans en trimarans is best groot. Reusachtige plastic kastelen van alle luxe voorzien. Je krijgt wel de indruk, dat de hoeveel kasteel omgekeerd evenredig is aan het zeemanschap. Bij het aanleggen lopen de spanningen hoog en menig opvarende zit met knaprode kop en badend in het zweet aan touwtjes te trekken zonder te weten welk touwtje waarvoor dient. De behulpzame Kaapverdianen zien dat lijdzaam aan en wachten geduldig af op de vaak tegenstrijdige opdrachten van ……??? Ja wie? Van alle schippers aan boord van het betreffende schip.

Maandag 7 november 2016

De dag van inklaren en tegelijkertijd uitklaren bij de Maritime politie en immigratie.

Alleraardigste dames en heren en wij worden best vlot behandeld. De naargeestige verhalen die je vaak hoort, daar hebben wij niets van gemerkt.

Wel blijf je verbaast over de administratieve rompslomp en het dubbele werk wat zij verrichten. Het doet herinneren aan de tijd in Nederland tientallen jaren geleden.

Verder hebben wij de winkelstraten van Mindelo bezocht. Niet veel soeps. Eén straat heen en één straat terug met heel veel Chinese winkels waar je werkelijk alles kan vinden, behalve dat wat je nodig hebt.

De Kaapverdische eilanden behoren tot Afrika en de Afrikaanse invloeden zijn duidelijk te merken. Rommelig, vaak vies, chaotische georganiseerd en de werkloosheid is groot. Er leven meer Kaapverdianen buiten de eilanden, dan op de eilanden zelf. Vreemd.

Hoe kan het zijn, dat de chinezen kennelijk wel een goede boterham weten te verdienen en de autochtone bevolking niet. Er zijn vast veel redenen te bedenken, waarom de Kaapverdiaan niet succesvol is, maar naar mijn idee is het belangrijker uit te vinden wat je moet doen om dat wèl te zijn.

De Kaapverdische eilanden zijn mooi. Mooier dan de Canarische eilanden. Jongens maak er wat van.

En verder?

Wèl, de was gedaan met onze ECO wasmachine. Deze kent slechts 1 programma, maar wast uitstekend.

En verder onze droger. Deze kent 3 droogprogramma’s. Hard, middel en zacht. Ook deze werkt ook prima, zolang het niet regent.

 

Gelukkig hebben zij hier in Mindelo nog niet van regen gehoord. Komt wel goed zo.