Woensdag 24 augustus 2016
De dag dat wij Cascais verlaten richting Lagos met een tussenstop(je) op 25 augustus in het vissershaventjes Cabo de Sines en Baleeira (Sagres). Leuke haventjes waar niet veel te beleven valt, maar juist daarom zo zijn charme hebben. Het is wel een komen en gaan van vissersschepen, die diep in de nacht hun lading komen lossen om vervolgens weer op pad te gaan.
Hardwerkende lieden, deze vissers. Respect.
En onze huismug. Wel deze hebben wij gedurende daglicht weten op te sporen. Ook de nakomelingen en deze hebben wij met een brede grijns geplet, gevierendeeld en ter water besteld. De vlag ging beslist niet halfstok, maar hebben wij met een klein ceremonieel boven in de top gehesen. YESS!!!!
Vrijdag 26 augustus 2016
Aankomst in Lagos. Een peperduur toeristisch stadje met allerlei junkfood restaurantjes, waar je diep in je portemonnee moet duiken om e.e.a. te kunnen betalen.
Ons havengeld voor één nachtje bedraagt maar liefst € 69,–. Het hoogste bedrag wat wij ooit betaald hebben. En voor wat..????? Je hebt immers alles zelf aan boord. Wij zitten niet te wachten op stroom, water, douches etc. etc. Belachelijke prijzen en het is dan ook niet verwonderlijk, dat de haven slechts voor de helft bezet is. Pure afzetterij. Aan de boulevard staan allerlei tentjes, waar je weer diep in de buidel moet tasten als je de nodige prullaria wilt hebben. Toeristen worden met busladingen vol op allerlei bootjes gestopt, zodat zij tegen absurde prijzen dolfijnen kunnen bekijken of dicht langs de kustlijn voor een half uurtje “grotten” kunnen aanschouwen. Je krijgt als toerist de indruk, dat het hoogseizoen tevens jachtseizoen is, waarbij alles geoorloofd is, om geplunderd te worden. Maar enfin……genoeg gesputter. Je kan ook gewoon niet gaan of weggaan en dat is precies wat wij doen.
En verder……………..goed nieuws vanuit het Anthony van Leeuwenhoek Ziekenhuis (AvL).
In onze familie is sprake van een Gen-mutatie, die leidt tot een verhoogd risico voor Borst- eierstok- en prostaatkanker. Het zgn. BRCA2 Gen. Dit Gen kan van generatie op generatie overgedragen worden. Ieder familielid heeft in principe een 50% kans op deze Gen-mutatie. Na onderzoek blijkt, dat ik gelukkig geen drager ben van deze Gen-mutatie en dat daarmee ook mijn kinderen en kleinkinderen niet belast zijn. Ik kan niet uitdrukken hoe gelukkig ik hiermee ben. Ik moet er werkelijk niet aandenken, dat ik hiermee mijn kinderen en kleinkinderen zou belasten, ondanks dat mij geen enkele blaam treft.
Wij hebben maar een stevige borrel op dit goede nieuws genomen
Zaterdag 27 augustus
Vertrek uit Lagos om een rustig ankerplekje te zoeken en de kater van Lagos van ons af te spoelen nadat wij ons eerst nog voorbereid hebben op ons vertrek naar de Canarische eilanden op zondag 28 augustus.
Boodschappen doen, water en diesel tanken, bijbootje opbergen, de was wassen en drogen, de boot schoonmaken en zo zijn er nog veel andere dingen die gedaan moeten worden.
Hard werken dus op deze zaterdag. Het is hier smoorheet. Het zweet loopt in straaltjes langs ons lijf. Goed te merken is, dat de watertemperatuur hier veel hoger is, dan aan de Spaanse Noord-Atlantische kust. Daar blijft de boot binnen lekker koel door het water. Hier in Zuidportugal ben je in of uit het water net zo nat. Vanmiddag varen wij 5 mijl verder naar Barra de Alvor waar wij voor anker gaan en waar vanuit wij zondagmorgen zullen vertrekken naar de Canarische eilanden.
Het riviertje waar wij op varen is mooi met veel ondieptes en zandstranden. Het ligt in een natuurgebied en de vogeltjes kwetteren er vrolijk op los. Wij ontmoeten hier ook Maarten en Antoinette met de “Witte Beer”. De eerste ontmoeting is in Vigo en vanaf daar hebben wij contact, waarbij wij talrijke nuttige adviezen krijgen over ankerplaatsen, havens en bezienswaardigheden. Dank dank dank daarvoor. De avond sluiten wij met hen af met een heerlijk dinertje in Alvor om vervolgens in een zwarte nacht met hun dinghy onze boot te bestijgen. Je vraagt je altijd weer af of je in de goede boot terecht komt. Het zou toch schrikken zijn als je de volgende ochtend naast een onbekende wakker wordt. Voor de één kan dit halleluja zijn en voor de ander schrikken. De vraag is dan natuurlijk wie is de gelukkige en wie niet. Ik ga het niet uitproberen. That’s for sure.
Sailing with Kairos 