Vrijdag 12 augustus 2016

Vanochtend eerst maar weer eens boodschappen doen. Vandaag is er de wekelijkse (vis)markt. Reden om dat maar eens te bezoeken.

Maar ……………oh shit. Om daar te komen, maar je je eerst door een kilometers markt worstelen waar je in de oneindigheid aan variaties SHIRTJES kan kopen. Geen man te bekennen alleen één OEN en dat ben ik. Een survival of the fittest en dat ben ik niet. Ik kan zo langzamerhand geen vrouw meer zien. Ik denk dat ik mij maar ga opsluiten in één of ander klooster. Heel ver weg waar de vrouw nog uitgevonden moet worden en waar geen markt te vinden is.

Uiteindelijk hebben wij er op de vismarkt wel 2 prachtige rode Ponen aan overgehouden, die Carla op meer dan voortreffelijke wijze ’s-Avonds ter pan gedragen heeft.

Na het gedoe op de markt zijn wij vertrokken. Uiteraard geen wind en veel mist veroorzaakt door de naweeën van de bosbranden. Niet zo’n fijne (zeil)middag uiteindelijk. Wij zijn nu in Viana do Castelo aangekomen. Ongeveer 30 mijl van Cangas. Portugees grondgebied.

De sfeer is hier totaal anders dan in Spanje. In Spanje is de sfeer frivool, ongedwongen met een zorgeloze ondertoon. De vrouwen in Spanje showen graag hun vrouwelijkheid. In Portugal is men veel meer bedekt. De gevolgen van de economische crisis zijn hier goed merkbaar. Ook hier is men uiterst vriendelijk en behulpzaam, maar je merkt een bepaalde bedruktheid. Men is bezorgd. Veel Portugezen trekken weg naar Duitsland, Nederland en ander Noord-Europese landen, omdat in Portugal geen werk te vinden is. Wat voor hen pleit is de meertaligheid. Zelfs bij het kleinste bakkertje kan je je brood gewoon in het Engels kopen. In Spanje……….forget it. Zelfs de jongeren komen niet verder dan een simpel Yes and No..en ratelen vervolgens vrolijk verder in het Spaans.

Morgen willen wij eerst dit mooie stadje verkennen en vertrekken dan richting Porto.

De port lonkt, dus wij zullen vast wel bijtijds vertrekken.

Zaterdag 13 augustus 2016

Vanmorgen moeten wij ons bijna van het plafond schrapen. Een idioot met een snelle binliner haalt het in zijn hoofd om ’s-ochtends vroeg vlak langs onze Kairos en andere zeilboten te scheuren. Grote golven en we vliegen bijna tegen het plafond van de deining. Gelukkig hebben wij geen schade, maar slapen kunnen wij niet meer. Uit armoede staan wij maar op en verkennen Viana do Castelo. Een mooi stadje. Geen grootgrutters, Bijenkorf, Hema of andere snuisterij megaverkopers. Wel kleine leuke winkeltjes waar de winkelhouder zelf bepaalt wat hij/zij wil verkopen. De diversiteit is daardoor groot en de moeite waard. Het stadje zelf ziet er zelf ook goed onderhouden en verzorgt uit en de sfeer uit de oudheid is voelbaar. Zeker de moeite waard om deze plaats ooit nog eens te bezoeken. Alleen die havengelden! Exorbitant. Economisch gaat het niet goed met Portugal en men probeert extra inkomsten te krijgen door de toerist uit te knijpen. Voor de korte termijn zal dat vast wel werken, maar op de lange termijn….???? Denk het niet. Voor mij zou het reden zijn om niet meer te komen of om veel meer te ankeren. Een beetje dom m.i.

De Portugezen zijn buitengewoon aardig en hulpvaardig en dat maakt gelukkig veel goed.

’s-Middags vertrekken wij naar Póvoa de Varzim. In de dikke mist. Het is koud en de verwarming gaat aan!!! Zomer in Portugal!!! Je zou het niet kunnen verzinnen.

Het is slechts 20 mijl varen, maar we zien niets van het land. Geen zon, geen vissen, geen dolfijnen en geen land. Wel heel veel visstaken en het valt niet mee deze te ontwijken. Slalommend komen wij aan. De stad is rommelig. Op sommige plaatsen wat verloederd.

Veel huizen zijn met geglazuurde tegeltjes bekleed en met een kruis en/of maria en jezus afbeeldingen betegeld. Maria devoot vol overgave turend naar de hemel en Jezus lijdzaam kijkend naar zijn discipelen.

De verschillen met Spanje zijn groot. Heel groot. (Religieuze) normen en waarden, schuld, schaamte, angst, de wereldse last dragend en religieuze druk zijn hier voelbaar en voor mij beklemmend. Ingebakken in de Portugese cultuur. Zo jammer. Wat doe je je kinderen aan door ze hier mee op te zadelen, zou ik zeggen. Hoe zou het zijn als er geen religie in de wereld zou zijn? Oké, de Spanjaarden hebben een katholieke achtergrond, maar gaan daar veel relaxter en speelser mee om. Zo kan het dus kennelijk ook.  Ik ben mijn ouders tot op de dag dankbaar, dat ik vrijheid en onafhankelijk denken mee heb gekregen. Dank MA (en PA).

Ik vraag mij trouwens af of ooit een onderzoek gedaan is naar het causaal verband tussen enerzijds de mate van religiositeit en anderzijds de mate van welvaart/welzijn/geluk en opleidingsniveau. Ben benieuwd wat daar het resultaat van is.

Morgen gaat wij naar Porto. Met de Metro op jacht naar Port. Zal vast wel lukken.

Zondag 14 augustus 2016

In Portugal is het een uur vroeger dan in NL. Voor ons natuurlijk prima. Dan kunnen wij ons nog een uurtje langer omdraaien voordat wij opstaan.

Maar goed…..na de gebruikelijke opstaanperikelen vertrekken wij met de Metro naar Porto.

Ongeveer 1 uur en 15 minuten is het schommelen naar Porto. € 6,- voor een retourtje p/p. Helemaal niet duur dus.

Porto, de stad waar de port vandaan komt en waar je in de bekende porthuizen vrij mag proeven. De prijsklassen variëren van enkele tientjes tot ruim 300 euri voor de port van 20 – 25 jaar oud. Op mijn vraag waarom een port van 20 jaar ongeveer 10 x zo duur is als een port van 10 jaar komt niet echt een goede uitleg. Als ik de verkoper vertel, dat ik 60+ ben en beslist niet 60 x zoveel waard ben als toen ik 10 jaar was, krijg ik een blik vol onbegrip.

Sterker nog. Ik devalueer de komende jaren absoluut in waarde en wellicht nog snel ook. De vraag blijft dus waarom een fles port van 20 jaar 10 x zoveel waard is als een fles van 10 jaar. Als je dan ook nog bedenkt, dat een fles van € 300,- meestal alleen betaald kan worden door mensen die een dikke beurs hebben, dan zijn dat meestal ouderen. Ouderen die toch al een deel van hun smaak en reukvermogen kwijt zijn. Zij zullen het verschil in smaak tussen de “jonge” en “oude” port echt niet proeven. Wij zijn maar vertrokken met een verkoper achterlatend met een blik vol wanhoop. Arme man.

Tja Porto. Je moet er eens geweest zijn. Mooie stad met wel heel veel toeristen. Te veel. En heel veel kraampjes met heel veel prullaria. Veel te veel met een hoog “made in China” gehalte. Voor Carla de hemel. Voor mij de hel. Winkeltje in, winkeltje uit. Sjaaltje om, sjaaltje af. Hoedje op, hoedje af. Schortje voor, schortje af.  En toen was er gelukkig koffie. Lekkere koffie. Dan kennen ze hier wel. Toch nog een beetje hemel voor mij. (Een kinderhand is snel gevuld. Die van mij ook)

Na een hele dag sloffen door Porto met de Metro weer naar huis. Naar ons  Kairosje.

Altijd weer fijn om thuis te komen.

Morgen naar Aveiro