25 september t/m 13 oktober 2018

We zijn weer terug waar wij ons tourtje Middellandse zee begonnen zijn. En wel Gibraltar.

Een mooi moment om eens terug te kijken naar de afgelopen periode en om onze ervaringen in ons brein rond te laten zingen.

Tja…………..ik merk dat het dit keer wat meer moeite kost over onze tocht te schrijven dan over ons rondje Atlantic en ik heb mij keer op keer afgevraagd hoe dat zo komt.

De plaatsen die wij aangelopen zijn soms mooi en soms helemaal niet. Ik denk daarbij aan de betondorpen, waar je voor heel veel geld geterroriseerd wordt door Disco ellende, opblaasglijbanen, bungee jumpers, voorbijvliegende speedbootjes en jetski’s en waterskiers, die het leuk lijken te vinden om te slalommen tussen voor anker liggende schepen. In dit soort oorden betaal je ook nog eens de hoofdprijs als je het hebt over havengelden. (> €100,- per nacht is geen uitzondering! Eigenlijk zou je >€ 100 per nacht moeten ontvangen voor al die herrie en slappe mislukte pizza’s.)

Maar er zijn ook ongelooflijke stille baaien met glashelder water, waarbij het enige geluid wat je hoort is het knabbelen van visjes aan de boot. Je praat fluisterend met elkaar om de stilte geen geweld aan te doen. En havengeld? Nada, je gooit je anker uit en that’s it. Top dus.

De maanden juli en augustus zijn dramatisch. Te duur, te druk, te heet, geen wind en je voelt je al gauw prooi voor al diegenen, die in deze maanden hun omzet voor het jaar willen binnenhalen. Begrijpelijk natuurlijk, maar ik blijf daar liever ver van weg.

De maanden mei en juni zijn de beste periodes. September en later is niet echt top, omdat dan op veel plaatsen de winkels gesloten worden en je merkt dat de ondernemers op hun laatste benen lopen. De scherpte is weg, de kwaliteit van wat zij te bieden loopt sterk terug en de klantvriendelijkheid is, nou ja, een beetje zoek zullen wij maar zeggen.

Corsica en Sardinië bevielen ons prima. Corsica is wat kleinschaliger en is wat meer op de sportiviteit gericht, zoals hiken, biken en andersoortige …iken. Sardinië heeft wat grotere baaien en daarmee wat meer ankermogelijkheden. Wat opvalt zijn de vele verdedigingswerken uit de tijd van de Grieken, Romeinen en later de 2^ewereldoorlog.

Het valt zo wie zo op dat in de Mediterrane elke bezienswaardigheid tot op het bot commercieel uitgebeend wordt. Of dat nu een citadel is of Dolfin watching of de kuststrook zoals bij Bonifacio (Corsica) of …….

En dat geeft ons het gevoel, dat wij op vakantie zijn. En vakantie onderga je. Is vaak voorgeprogrammeerd. De bijzonderheden worden je aangeboden en dat is wat anders dan wanneer je op reis bent. Bij ons rondje Atlantic hadden wij veel meer het gevoel, dat wij op reis waren, op ontdekking en dat wij onverwachte nieuwigheden beleefden. Met een open mind en niet wetende wat ons te wachten stond. En in contact te komen met medereizigers en om ervaringen met hen uit te wisselen. Dat alles inspireert en dat leidt tot verhalen en tot schrijven. Dat mis ik bij dit rondje Middellandse zee.

Was dit rondje de moeite waard? Zeker wel. Je kan pas over iets vertellen als je er geweest bent nietwaar. Komen we nog een keertje terug? Waarschijnlijk wel, maar wel met onze opgedane ervaringen in onze rugzak.

Wij liggen nu in Gibraltar op gunstige wind te wachten richting de Canarische eilanden.

De tropische storm Lesley lijkt onze kant op te komen, maar de weermodellen geven verschillende verwachtingen aan. Òf hij komt vol over ons heen òf hij komt ter hoogte van Lissabon de wal op. We zien het wel. We liggen hier beschut, alleen het wachten op onze afvaart duurt ons veel te lang. We willen verder en worden zowat gestrestst en geïrriteerd.

Maandag of dinsdag zullen wij waarschijnlijk wel die kant op vertrekken. Hoe eerder hoe liever, ondanks dat Gibraltar best wel oké is.

Hoewel?

Wij wilden pas naar de Supermarkt (Eroski, hoe verzin je het) gaan op de grens van Gibraltar en Spanje .

Helaas waren wij vergeten onze paspoorten mee te nemen. Wel hadden wij een identiteitsbewijs i.d.v. ons rijbewijs meegenomen. De Britse douaneman liet ons niet de grens passeren met als motivatie, dat als wij een ander land willen betreden, dat dat alleen maar kan met een paspoort. Formeel zal dat best juist zijn, maar ja land??? Mijn opmerking dat Gibraltar niets anders is dan “a Rock with a lot of monkeys on it” viel niet echt in goede aarde. Maar dat terzijde. Met paspoort zijn wij uiteindelijk bij Eroski beland.

Oh ja, voor ik vergeet.

Om Menorca hebben wij vol de Mistral over ons gehad. Wij lagen bij de hoofdplaats Mahón voor anker in de luwte van een heuvel. De hele nacht vliegerden wij achter ons anker en beide landvasten, die vastzaten aan de ankerketting (duivelsklauw) knapten met een harde knal. Met behulp van een harpje en nieuwe landvasten hebben wij de nacht uitgezeten.

De volgende ochtend toen wij wilden vertrekken bleek het harpje volledig kromgetrokken te zijn en bleek Kairos onder een dikke laag zout vermengd met zand bedekt te zijn. Het heeft al met al een hele dag geduurd voordat wij al die viezigheid i.d.v. een dikke modderstroom van onze boot konden spoelen. Zo beleef je nog eens wat. Voor het overige heeft Kairos door te weinig wind als een dikke duck door de Middellandse zee heen gewaggeld.

Tot de volgende keer maar weer.