6 augustus – 12 Augustus 2017

Op 8 augustus vertrekken wij naar NL na eerst de havenmeester betaald te hebben en onze vriendelijke heren van Customs, Immigration en Marine Police afgeholpen hebben van het nodige stempelwerk. Ik moet zeggen dat het uiterst behulpzame en sympathieke heren zijn en dat hebben wij helaas op andere plaatsen wel anders meegemaakt.

Voor ons vertrek maken wij eerst nog een tourtje Pico met zijn hoge vulkaantop en het eiland Faial. Deze laatste doen wij per scooter. Zo’n ding waar je in Nederland een motorrijbewijs voor nodig hebt en hier ??? Ja wat eigenlijk. Mij is niets gevraagd. Een kwestie van opstappen en wegrijden dus.

En wat een mooie eilanden!! Groen, schoon, vulkanisch ruig. Zeer de moeite waard.

Veel Nederlands hebben deze eilandengroep inmiddels ook wel ontdekt. Het zijn de zogenaamde eiland trippers. Zij trippen van het ene eiland naar het andere. Een soort All-inclusive reisjes, waarbij je van het ene eiland naar het andere eiland gekatapulteerd wordt.

Later als ik groot ben zullen wij dat ook nog wel eens doen, maar nu nog even niet. Ik katapulteer mij liever zelf zolang wij dat kunnen.

Op augustus vertrekken wij. Pinta en de Schorpioen zijn een dagje eerder vertrokken. Arcadia en wij vertrekken gelijktijdig. De eerste dag blijven wij nog redelijk bij elkaar, maar daarna raken wij elkaar uit het zicht. Ook marifooncontact is niet meer mogelijk. De onderlinge afstanden worden simpelweg te groot. Elke dag geven wij onderling (schorpioen, arcadia en wijzelf) onze posities door met wat weersvoorspelling.

Dat contact is heel plezierig. De oceaan is leeg. Zo nu en dan zie je op AIS een vrachtschip voorbijschuiven zonder dat je hem fysiek ziet. Een dagelijks contact geeft je toch het gevoel dat je niet geheel op de wereld bent. De dolfijnen laten ons inmiddels ook in de steek. Wij hebben ze nog niet gezien. De schorpioen heeft wel 2 walvissen in de ogen kunnen kijken. Wij helaas (nog) niet. Misschien komt dat nog wel. Wel weer de vele klasjes dolfijnen, die om Kairos heen dartelen. Wat een fantastische dieren zijn het.

Wij leggen elke dag zo’n 130 – 160Nm af. Best redelijk gezien de spaarzame wind op de kont. De golven zijn daarentegen best vervelend. Het gedreun van de soms klapperende zeilen frustreert. De GvD’s zijn dan niet van de lucht. Niet dat dat ook maar iets helpt, maar het lucht wel op.

En zo dobberen wij voort richting waterland Nederland.