Maandag 24 oktober 2016 (San Miquel)

Nadat Janita en Jan Paul vertrokken zijn, blijven we nog een dagje in San Miguel. Een oersaaie haven bij een oersaai resort. Het weer zit ook niet echt mee, waardoor wij aan het eind van de dag maar één ding willen en dat is weg en wel zo snel mogelijk. Maar helaas. Een oude dikke Amerikaan zit ons in de weg bij het dieselstation. Wij willen eerst nog wat peut tanken en met een overjarige Amerikaan voor de boeg wil dat niet echt opschieten. Hij schijnt ergens op te wachten, maar niemand weet waarop. Hij heeft wel hele verhalen over alle zeereizen, die hij inmiddels achter de rug heeft. Praatgraag, dat is t’ie. Praten, praten en praten. Stapel- stapelgek wordt je ervan. De havenmeester gevraagd of hij kan zorgen, dat die Trump van de dieselkade ophoepelt, maar ook zijn inspanningen vallen in het water. Eindelijk, als de goede man zijn IPhone navigatie! op orde lijkt te hebben, vertrekt hij dan eindelijk. Het is inmiddels rond de 12.00 uur en de wind begint behoorlijk aan te trekken. (20 – 25 knpn) uit westelijke richting. Pal tegen.  Vijf uur motoren is ook niet je dat, maar beter 5 uur stampen, dan blijven liggen. Rond 17.00 uur komen wij in “Marina San Sebastiaan de la Gomera” aan. Het is gebruikelijk om je van tevoren via de marifoon te melden. Nou probeer maar eens zo’n lange naam zonder uren oefenen zonder haperingen de ether in te slingeren. Mijn bewondering heb je.

Dinsdag 25 en woensdag 26 oktober 2016 (La Gomera)

La Gomera is een mooi eiland. De haven is vol en zonder reservering kom je niet binnen.

Het gezelschap schepelingen is internationaal. Russen, Amerikanen,  Zwitsers, Duitsers, Nederlanders en Belgen, Spanjaarden uiteraard en Fransen en niet te vergeten een Zuidafrikaan, Noren, Zweden en Finnen en nog meer niet nader te identificeren zee gespuis. Allen van verschillende leeftijden en afkomsten leven in dit haventje in alle gemoedsrust. Zo kan het dus ook. Daar kunnen de Poetin’s  en Trumpen nog wat van leren. Kom naar La Gomera, drink een flinke neut (belastingvrij!) en alles komt goed. Echt waar.

Inmiddels zijn wij wel begonnen met het voorbereiden van onze oversteek naar de Kaapverdische eilanden en vervolgens de overtocht naar St. Maarten. De laatste klusjes en de laatste boodschappen, boodschappen en boodschappen. De waterlijn is nog net wel zichtbaar, maar de vraag is “hoe lang nog”. Ik hoop dat wij voldoende wind hebben om het geheel in beweging te krijgen. Waarschijnlijk vertrekken wij a.s. vrijdag 28 of anders 29 oktober. Afhankelijk van de wind uiteraard en vermoedelijk zullen wij een dag of 7 onder zeil zijn.  We will see.

Wij willen nu toch echt wel weg van de Canarische eilanden. Het zijn mooie eilanden en goed te vertoeven, maar het is nu wel weer mooi geweest. Het weer is omgeslagen en het is een stuk kouder en onaangenamer geworden. Het weer is nu te vergelijken met een natte Nederlandse zomerdag. Brrrrrr………….

Eerst nog maar eens alle afscheidsborreltjes zien te overleven.