3 juli – tot eind juli 2019

Wij vertrekken met pijn in het hart. De Azoren. 9 prachtige eilanden die wij met heel veel plezier bezocht hebben.

Met vooral Stijn en Yvet van SY Amuse, maar ook met veel andere Nederlandse opvarenden.

Een prachtige periode, waarbij de herinneringen nog lang in ons geheugen geprint zullen blijven. Afscheid nemen doet pijn, vooral als je je bedenkt dat dit waarschijnlijk onze laatste lange reis zal zijn.

Tja……… wij worden een jaartje ouder en wij willen niet blijven doorgaan totdat het sneu begint te worden. Voor de nabije toekomst willen wij nog wel een rondje Engeland doen, de Oostzee bezoeken, St. Petersburg, IJsland, Scilly islands en verder Normandië Bretagne. En misschien, mischien, mischien………… nog een keer een oversteekje. Nog genoeg te wensen dus voordat wij het heden voor het verleden inruilen.

Eerst maar eens thuis zien te komen.

Op 8 juli vertrekken wij uit Horta. De verstaging is weer op orde en alles functioneert zoals je mag verwachten. Behalve onze plotter, die op Horta niet reparabel bleek te zijn.

Maar goed, je raakt gewend aan alle technische malheur.  Je krijgt steeds meer het gevoel van  “het zal mij bommen”. Ik kom er toch wel zolang het boeltje blijft drijven. De wind is overigens prima en zo gaan we dan. Ipad-tend naar huis dan maar.

De eerste drie dagen gaan voorspoedig en we leggen goede daggemiddelden af. Maar dan…………..windstilte, windstilte en windstilte. De weermodellen geven tegenstrijdige berichten, maar slot van het liedje is dat onze knorrepot weer ontstoken moet worden.

Ons Yantje doet het prima. Yantje weet alleen niet dat zij nog vele uren/dagen moet doorpruttelen. En dat doet zij. Dat grijze mokkel in de machinekamer. Een topmiep!!

Elke dag ontvangen wij de weersvoorspellingen van Piet Jan en Renske van SY Lola en ons wereldberoemde weerstation uit Hilversum genaamd Agnes. Wanhopig word je er wel van. Op een of andere manier verandert de wind zich zodanig dat wij hem niet of tegen hebben. O.b.v. de voorspellingen knallen wij bijna tegen Ierland aan voordat wij in westelijke richting kunnen koersen richting Falmouth. Na een eeuwigheid van 13 dagen komen wij daar eindelijk aan. Pffff. Wat een saaiheid. De vele dolfijnen, walvissen en ander rondzwemmend gepeupel maken de dagen meer dan goed. Hoogtepuntjes die de saaiheid doorbreken.

Falmouth is wel de moeite waard om te bezoeken. Mooie historische plaats. Veel zeilers. Goede sfeer en veel te duur. Ankeren dus, ook al moet je daarvoor ook betalen.

Na een dagje Falmouth trekken wij verder richting huis.

Met een flinke wind (5 – 7 Bf) op de kont schipperen wij naar NL.

Lekker opschieten zo. Wat heel fijn is zijn de lange dagen en de halve maan die ons een beetje bijlicht. Maakt het leven zo wel wat lichter.

Slalommend tussen de absurd grote mega windparken, olieplatforms, shipping lanes, survey vessels en voor anker liggende zeeschepen met soms het tij mee of tegen komen wij na 3 dagen in IJmuiden aan.

De Noordzee is de afgelopen jaren wel heel erg veranderd. Vooral de windparken zijn dramatisch. Bij Walcheren is een windpark, die nog vergroot wordt, vanaf de kust tot bijna het midden van de Noordzee. Wij moesten vele mijlen omvaren om noordwaarts verder te kunnen varen. En dat met ruim 30 knpn wind in de schemering. Niet echt een lolletje. Het Zweedse Vattenfall adverteert vol trots, dat voor de Nederlandse kust het grootste windpark van de wereld gebouwd wordt. Ik moet er maar niet aan denken. Verschrikkelijk. Zoals het er nu uitziet kan je straks als pleziervaart alleen nog via de shipping lanes of dicht langs de kust van Noord naar Zuid varen, waarbij België met al zijn ondieptes en zandbanken wel de nodige hoofdbrekens zal opleveren. Ben benieuwd wanneer de eerste dodelijke ongelukken zullen plaatsvinden. De vraag is niet of maar eerder wanneer.

Als je zo IJmuiden binnenvaart en daarna door het Noordzeekanaal naar Amsterdam vaart valt de grote drukte en de vele bedrijvigheden op. Over ijverig volkje die Nederlanders.

Dit keer zijn wij maar eens niet naar de Sixhaven gegaan, maar wel naar Amsterdam Marina. Een uitstekende haven. Lekker rustig en beschut. Op loopafstand van Loetje en met het pont direct naar CS Amsterdam. Wij hebben ons maar eens op een dagje Rijksmuseum getrakteerd.

 

Wat een pracht museum. Verbazingwekkend wat die Nederlanders in het VOC tijdperk voor elkaar gekregen hebben. Door de ogen van nu wordt daar nogal negatief tegen aan gekeken, maar voor toen eigenlijk best ongelooflijk. Zo’n klein landje met zoveel invloed op het buitengebeuren. Wat een creativiteit en kunstzinnigheid. Waar een klein landje groot in kan zijn. Vandaag de dag is de Nederlandse invloed internationaal gezien best groot. Tijdens onze rondreis hebben wij ons verbaasd over de NL producten die je overal vindt. Dat gaat van melkproducten tot hoog technische producten. Nederland doet te weinig aan borstklopperij en dat zou best wel wat meer mogen zijn.

Onze aankomst in onze thuishaven was weer heerlijk.

Het is weer heerlijk om familie en vrienden in het Nederlandse te ontmoeten. Ach het leek alsof wij niet weggeweest waren. Het was ook maar 1,5 jaar. De tijd vliegt.

Wij hopen dat wij nog lang zo door kunnen gaan.