23 juli t/m juli 2018

Komend vanuit westelijke richting en Valencia naderend slaat de schrik om het hart. Een grote overslaghaven met grote kranen, die het ene vrachtschip na het andere lossen. Lelijk………… en je zou eigenlijk direct door willen varen.

Het loopt naar het eind van de dag, de wind neemt toe en dat is de reden, dat wij toch maar Valencia binnenlopen.

Gelukkig maar. De oude binnenstad blijkt wondermooi te zijn. Oude historische gebouwen, veel levendigheid, terrasjes, winkeltjes, restaurantjes, grote bankgebouwen, parken met fonteinen, goed openbaar vervoer, centrale markt en buitenal vriendelijke mensen met een wel een hele hoge Nederlandse aanwezigheid. Je kan werkelijk nergens lopen of zitten of je komt ze tegen.  Op één of andere manier zijn zij direct herkenbaar. Waardoor??? Joost mag het weten, maar ze zijn goed herkenbaar. Het zijn wel de gezelligste type Nederlanders, dus dat valt mee.

Wij varen nu al vanaf medio mei richting Spanje en daarvoor natuurlijk ons rondje Atlantic. Wat opvalt is de ongelooflijk grote rijkdom waarin wij leven. Tot het decadente aan toe. Als je de winkels langsloopt zie je “hongerige” dames, die net dat specifieke kledingstukje willen kopen en dat natuurlijk net niet weten te vinden. Restaurants zijn er te kust en te keur. Vakantiegangers, die moeiteloos voor € 75,- per halfuur een jetski huren, duikcursussen voor veel geld volgen of op dolfijnenjacht gaan voor veel geld en moeiteloos de hele wereld rondvliegen. Het kan kennelijk allemaal niet op. Geen wonder, dat miljoenen vluchtelingen op drift zijn om ook een stukje van deze rijkdom te willen profiteren. De tegenstelling in de wereld zijn groot. Te groot. Hoe lang kan de rijke westelijke wereld nog doorgaan voordat ons rijke leven implodeert.

Ik weet nog goed, dat ik mijn leven nooit gevraagd werd of ik het werk dat ik deed leuk vond en hoe ik mij voelde. Ik heb deze vraag één keer gesteld gekregen en ik had daar geen antwoord heb. Sterker nog, het heeft mij dagenlang beziggehouden. Je werkt, verdient geld, je bent verantwoordelijk voor je gezin, je bent carrièregericht, je doet je best, je werkt hard, afzien hoort daar ook nadrukkelijk bij, maar de vraag of iets leuk is, was niet aan de orde. Zo anders dan tegenwoordig. Werk moet vooral leuk zijn, het liefst zonder al te veel verantwoordelijkheden en anders???? Dan ga je toch wat anders doen.

Het is tegenwoordig allemaal een beetje too much en too easy vrees ik.

Zo kom je al zeilend langs de kusten van europa tot dit soort overdenkingen.

Ik word oud.

Morgen trekken we verder.