13 augustus – 21 augustus 2017

Niets is veranderlijker dan het weer. Niets is ook minder voorspelbaar.

Bij nadering van het Englisch Channel steekt de wind op. Eindelijk. Even geen klapperende zeilen. Even wat meer voortgang en de frustraties schudden wij al snel van ons af. Maar de aantrekkende wind lijkt pas te willen stoppen bij 8 Bft. uit zuidwestelijke richting. Op de kont dus en daarmee op gijpkoers. De golven bouwen zich op. Brekers rollen regelmatig onder Kairos door. Je moet geen hoogtevrees hebben als je op de top van zo’n breker bij de boeg naar beneden kijkt. Peilloze dieptes en je houdt soms je hart vast als Kairos zich naar beneden laat storten. Het is wel spectaculair en mooi dit te ondergaan. Het scheepvaartverkeer in het Engelse kanaal en Nauw van Calais is enorm. Regelmatig komt zo’n grote tanker of containerschip op nauwelijks een halve Nm aan ons voorbij schuiven. Onze manouvreerbaarheid is door de storm en gijpkoers beperkt. Twee keer heb ik zo’n zeeschuiver via de marifoon moeten oproepen met het verzoek ons een beetje ruimte te geven wat steeds heel welwillend gehonoreerd wordt. Aardige luitjes allemaal.

En zo denderen wij langs Falmouth, Dartmouth, Island of Wight, Brighton, Eastbourne naar Dover. Met regelmaat horen wij over de marifoon mayday mayday oproepen van andere zeilers. Hoe het hen vergaan is weten wij niet. Wij zijn te veel met ons zelf bezig.

In de nacht steken wij over van Dover naar Calais en rommelen verder door langs de Belgische kust richting Nederland. De storm is gaan liggen en ja hoor, natuurlijk en waarom ook niet WINDSTIL again. De wind is de weliswaar op, maar de golven weten dat nog niet. Gevolg is wel dat je je binnenboord met handen en voeten moet vastklemmen om niet door de hele boot heen geslingerd te worden. Uiterst vermoeiend allemaal.

Stal trekt niettemin en wij motoren verder, slalommend langs die afschuwelijk lelijke en in de weg staand windfarms, booreilanden en vrachtverkeer bij de Westerschelde en Maasmond.

’s-Nachts om 2 uur lopen wij IJmuiden binnen en worden “verwelkomd” door een vloot uitgaande vissersschepen die fullspeed IJmuiden uitsprinten.

In Velsen leggen wij uiteindelijk aan om als bewusteloos te gaan slapen.

’s-Morgens om 9.30 uur had de plaatselijke havenmeester de euvele moed om met zijn poten over ons dek te klossen. Met moeite hebben wij ons uit onze staat van bewusteloosheid kunnen ontworstelen om te moeten aanhoren, dat wij wat dichter bij het voorliggende schip hadden moeten aanleggen. Eikel!

Na een heerlijk douche om onze odeur van 12 dagen af te spoelen, gaan we verder via het Noordzeekanaal naar ons thuis in Muiderzand waar wij super verwelkomd worden door moeder, Agnes/Suzette, broer Karel en schonezuster Saskia.

Heerlijk thuis na 1,5 jaar met vaste vloer onder de voeten. Raar ook om te zien hoeveel veranderd is. De skyline is compleet anders. Hoge woontorens in de omgeving. De A1 compleet omgelegd. Wat kan er veel veranderen in een 1,5 jaar tijdsbestek. Verbazingwekken. Het is goed om een tijdje weg geweest te zijn. Pas dan kan je de veranderingen ontdekken.

Wat rest is een slotwoord. Een terugblik. Wat hebben we geleerd, ervaren en was het de moeite waard om de “ongemakken” te ondergaan. Of hadden wij thuis moeten blijven. De bekende en vertrouwde “veilige” omgeving.

Daarover meer in mijn voorlopig laatste nog komende blog.